เรื่องเล่าจากวอลล์สตรีท

ที่วอลล์สตรีทมี “นักซื้อขาย” สองคนที่ทำการซื้อขายปลาซาร์ดีนกระป๋องอย่างต่อเนื่อง โดยที่ทุกครั้งฝ่ายแรกจะซื้อในราคาที่สูงกว่าจากฝ่ายที่สอง ดังนั้นทั้งสองฝ่ายจึงได้เงินมากมาย วันหนึ่งฝ่ายแรกตัดสินใจเปิดกระป๋องเพื่อดูว่า ทำไมปลาซาร์ดีนถึงขายในราคาแพงขนาดนี้? ผลที่ได้ทำให้เขาตกใจมาก: ปลาเหม็นมาก!

การโต้เถียงเกี่ยวกับความผิด

เขาจึงตำหนิฝ่ายสอง ฝ่ายสองตอบว่า: “กระป๋องนี้ใช้เพื่อการซื้อขาย ไม่ใช่เพื่อการรับประทาน!” --เพื่อนๆ นี่คือความสัมพันธ์ระหว่างอัตราแลกเปลี่ยนและมูลค่าที่สกุลเงินแสดงออกมา

นักข่าวกับการทำนายราคาแลกเปลี่ยน

曾มีนักข่าวคนหนึ่งที่ใช้การโยนเหรียญเพื่อวาดกราฟในระบบพิกัด โดยที่ด้านหน้าจะสูงขึ้นหนึ่งกริด และด้านหลังจะต่ำลงหนึ่งกริด เขาโยนอยู่หลายสิบครั้งจนได้เส้นโค้งหนึ่ง เขาบอกว่านี่คือกราฟราคาฟอเร็กซ์ ขอให้ผู้เชี่ยวชาญการวิเคราะห์เทคนิคชื่อดังศึกษามัน

ความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ

ผู้เชี่ยวชาญนั้นตื่นเต้นมาก: “ราคานี้มีศักยภาพในการขึ้นสูงอย่างมาก!” เขาถามชื่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า นักข่าวก็ตอบตามความจริง; ผู้เชี่ยวชาญเองถึงกับโกรธและปัดแขนเสื้อของเขาออกไป หลังจากนั้นเรื่องราวนี้ก็ถูกตีพิมพ์ใน วอลล์สตรีทเจอร์นัล.

อารมณ์ของผู้คนกับราคา

คนเราจะมีความสุขเมื่อไหร่? จะโกรธเมื่อไหร่? โดยทั่วไปแล้วการได้รับคำชมจะทำให้มีความสุข และการได้รับคำวิจารณ์จะทำให้โกรธ ราคาก็ประมาณนี้ใช่ไหม? เมื่อมีผู้คนสนับสนุน ราคาจะสูงขึ้น แต่เมื่อมีคนขาย ราคาจะตกลง คนทำไมถึงซื้อฟอเร็กซ์? เพราะราคากำลังขึ้นๆ ขึ้น!

การวิเคราะห์ทางการค้า

คนทำไมถึงขายฟอเร็กซ์? เพราะราคาหุ้นกำลังตกลงๆ ตก! ดังนั้นฟอเร็กซ์ดูเหมือนจะง่ายมาก: มันก็มีแต่ขึ้นหรือก็ลง มิฉะนั้นก็คือการเคลื่อนไหวของราคาอยู่ในช่วงที่ผันผวน

การตอบคำถามเรื่องความซับซ้อน

มีวิธีการเคลื่อนไหวประเภทที่สี่ไหม? ยังไม่สามารถจินตนาการได้ในขณะนี้ หากฟอเร็กซ์ง่ายขนาดที่ว่า “เส้นค่าเฉลี่ยห้าวันตัดกับเส้นค่าเฉลี่ยสิบวันเป็นจุดซื้อที่ดีที่สุด” ทุกคนจะตื่นขึ้นมาเร็วๆ ทำไม? ทุกคนก็สนใจฟอเร็กซ์กันไปหมด ก็ฮะ.