การใช้ "การทะลุช่วง" ของนักเทรดแนวโน้ม

นักเทรดแนวโน้มมักจะชอบการใช้ "การทะลุช่วง" กลยุทธ์นี้มีที่มาและมีประวัติยาวนาน ตามที่ "ลอว์เรนซ์ ลิเวอโมร์" กล่าวถึงการทะลุจุดสำคัญ ไม่ได้มีอะไรที่แตกต่างกัน ขณะที่ในปี 1940, "ริชาร์ด เดนจิเอน" ผู้เป็นครูใหญ่ของแนวโน้มการติดตามได้พัฒนากฎการสังเกตช่วงสี่สัปดาห์ ซึ่งรวมถึงการทะลุของจุดสูงต่ำ หลังจากนั้น กลยุทธ์นี้ได้ถูกเผยแพร่โดย "ริชาร์ด เดนนิส" ผ่านหลักสูตรการฝึกอบรมเต่าและกลายเป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง

ข้อดีและข้อเสียของการทะลุช่วง

วิธีการทะลุช่วงมีข้อดีอย่างชัดเจน: หากคุณยึดมั่นใช้มัน คุณแทบจะไม่สามารถพลาดแนวโน้มที่แท้จริงได้เลย แต่ข้อเสียก็ชัดเจนเช่นกัน: มีการทะลุที่ผิดพลาดมากมาย และตลาดที่มีความเป็นผู้ใหญ่ยิ่งมากขึ้น การทะลุที่ผิดพลาดก็ยิ่งมีมากขึ้น

การปรับแต่งวิธีการซื้อขาย

ดังนั้นนักเทรดจึงอยากหาวิธีในการปรับแต่งวิธีการนี้ วิธีที่พบได้ทั่วไปคือการเพิ่มตัวกรอง การเพิ่มตัวกรองมี 2 วิธี หนึ่งคือการทำให้ช่วงกว้างขึ้น เพื่อให้การทะลุไม่เกิดขึ้นได้ง่ายอีกต่อไป อีกวิธีคือการคงช่วงเดิม แต่เพิ่มดัชนีอีกตัวเพื่อคัดกรองสัญญาณการทะลุ

การพิจารณาความมีประสิทธิภาพของวิธีการนี้

บทความนี้จะพูดถึงวิธีแรก ผลลัพธ์นั้นมีจริง สิ่งที่เราเรียกว่า "กฎเต่า" เองก็มีพารามิเตอร์ 2 ตัว: 20 วันและ 55 วัน พารามิเตอร์ทั้งสองนี้ ในระยะยาว - ระยะยาวนี้อาจใช้เวลาหลายปี - ประสิทธิภาพมันมีความแตกต่างกันไม่มากนัก ในระยะสั้นอาจมีความแตกต่างที่ชัดเจนตามตลาดที่แตกต่างกัน

การจัดการพารามิเตอร์

พารามิเตอร์ที่เล็กลงจะทำให้ระบบมีความไวต่อการเข้าและออก เพียงแต่เข้ารวดเร็วออกก็ควรเร็วเช่นกัน พารามิเตอร์ที่มากขึ้นจะทำให้ระบบช้าลง แน่นอนว่าเข้าได้ช้าและออกได้ช้า

สามารถทำให้พารามิเตอร์ในการเข้าต่ำ แต่พารามิเตอร์ในการออกสูง จะได้เข้าเร็วออกช้า หรือกลับกัน เข้าไปช้าออกเร็ว

การติดตามผลการเข้าซื้อขาย

ทั้ง 4 การผสมผสานนี้มีข้อดีและข้อเสียแตกต่างกันไหม หากเวลาที่ติดตามนานพอและจำนวนตัวอย่างมากพอ ประสิทธิภาพจะใกล้เคียงกันมาก และจากมุมมองที่เป็นกลางจะไม่มีการแบ่งแยก แต่จำไว้ว่าการซื้อขายไม่ใช่เกมที่เป็นกลางล้วนๆ

ความเป็นมนุษย์และบุคลิกของคน ยังคงเป็นปัจจัยที่ไม่สามารถลบล้างได้

ประเภทนักเทรดที่แตกต่างกัน

4 รูปแบบในโครงสร้างการเทรดจะแสดงถึงความแตกต่างกันของนักเทรดแต่ละประเภท