ความโลภและความกลัวนำไปสู่ความหายนะ

วันหนึ่ง บนชายหาดที่สวยงาม น้ำทะเลเพิ่งจะลดลง ไม่ทราบว่าใครได้โปรยน้ำผึ้งไว้ แป๊บเดียว กลุ่มมดก็ไหลเข้ามาอย่างรวดเร็วเพื่อเพลิดเพลินกับความอร่อยในนั้น ผ่านไปไม่นาน น้ำทะเลก็สูงขึ้น คลื่นทะเลมาทำให้มดจำนวนมากถูกพัดพาไป และหลังจากน้ำลด กลุ่มมดอีกจำนวนมากก็พุ่งเข้าไปหาน้ำผึ้งที่ถูกโปรยไว้ … เหตุการณ์ในธรรมชาติที่เกิดขึ้นมักจะค้นพบร่องรอยในสังคมมนุษย์ นักลงทุนในตลาดฟอเร็กซ์จำนวนมากถูกคลื่นมหาตมตีพากันสูญเสียเงินของตนเพราะโลภใน “น้ำผึ้ง” แต่หลังจาก “คลื่น” ผ่านไป จะมีนักลงทุนมากมายเกิดขึ้นใหม่เพราะต้องการเพลิดเพลินกับ “น้ำผึ้ง” บน “ชายหาด” ที่สวยงาม

ความเสี่ยงสูงและผลตอบแทนที่สูงของตลาดฟอเร็กซ์ทำให้เหล่านักลงทุนบ้านะคะโมจำเป็นหลงใหล ตลาดฟอเร็กซ์กลายเป็นเวทีที่มนุษย์จะแสดงความเป็นตัวตน: เนื่องจากความโลภ นักลงทุนที่ทำกำไรได้หลายรายกลับสูญเสียเงินในพริบตา; เนื่องจากความดื้อรั้น นักลงทุนที่ขาดทุนจะพยายามเพิ่มล็อตการซื้อขาย โดยไม่ต้องการหยุดขาดทุน ทำให้ขาดทุนมากกว่าเดิม; เนื่องจากความกลัว นักลงทุนจำนวนมากต้องการพหูพจน์ภาพในช่วงระยะการล้างบัญชีของตลาด

ความโลภของมนุษย์นั้นมีสาเหตุมาจากความเห็นแก่ตัวของพวกเขา ตลอดประวัติศาสตร์ คนเรายังคงมีความดีและร้ายอยู่ในตัว แต่สิ่งที่แน่นอนคือ มนุษย์มีความเห็นแก่ตัว เพราะการมีอยู่ของคนต้องอิงกับการมีอยู่ของร่างกาย มาสโลว์ได้เรียกแรงจูงใจของมนุษย์ว่า ความต้องการ โดยระบุว่ามีความต้องการอยู่สองประเภท: หนึ่งคือความต้องการทางสัญชาตญาณที่ลดลงตามการวิวัฒนาการ ซึ่งเรียกว่า ความต้องการระดับต่ำหรือความต้องการทางชีวภาพ; สองคือ ความต้องการประเภทสูงหรือความต้องการทางจิต ซึ่งแสดงออกเมื่อมีการวิวัฒนาการของชีวภาพเท่านั้น โดยที่ความต้องการระดับต่ำจะต้องได้ถูกตอบสนองก่อน ระดับที่สูงกว่าจะถูกเกิดขึ้นได้ แต่ลำดับระยะนี้ไม่ใช่ลำดับที่ชัดเจน แต่จะเป็นรูปแบบทั่วไป มีหลายกรณีจำเป็นต้องยกเว้น

นักลงทุนที่ดื้อรั้นแสดงออกในตลาดฟอเร็กซ์ไม่มีการวางแผนหรือลงไปทำการค้าซึ่งไม่เป็นไปตามแผน โดยไม่ยอมหยุดขาดทุนและทำการซื้อขายกับแนวโน้มของตลาด สิ่งนี้สะท้อนถึงสภาพจิตใจที่มีแนวโน้มจะไม่ปฏิบัติกฎและพฤติกรรมที่ไร้เหตุผล ข้อพิสูจน์คือเด็กที่ไร้เดียงสาซึ่งออกมามีอิสระในตัวเองและประพฤติตนในบวก คำกล่าวของซาร์ตร์ในกระแสแห่งการดำรงอยู่ของเขาแบ่งการดำรงอยู่ออกเป็นสองประเภท: หนึ่งคือ “การดำรงอยู่ของวัตถุ”; สองคือ “การดำรงอยู่ของการดำรงอยู่” การดำรงอยู่ของวัตถุมักเป็นสิ่งที่ไม่สร้างสรรค์ โดยไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่จะมีการดำรงอยู่และวัตถุตาย มีอยู่ของการแสดงออกในที่ปฏิบัติจริง

“การดำรงอยู่ของการดำรงอยู่” เป็นการดำรงอยู่ซึ่งจิตสำนึกมีความเชื่อมโยงที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง มันคือการดำรงอยู่ของ “มนุษย์”. มนุษย์ก็เป็นตัวตนที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ของตัวเองและแสดงถึงพลศาสตร์ของการมีอยู่ของตน สำหรับนักลงทุนที่มุ่งหวังเป้าหมายของเขาจะได้รับการต่อสู้และหาวิธีในการเอาชนะตัวเอง นั่นคือ กระบวนการที่มีความเจ็บปวดและตัวนักลงทุนจำเป็นต้องแสวงหาข้อพึงประสงค์

ความกลัวเป็นความเครียดที่เกิดขึ้นเพื่อรับมือกับสิ่งที่ไม่ดีในกระบวนการที่มีชีวิตอยู่ ยิ่งมีความกลัวในระดับที่พอเหมาะ จะทำให้ผู้คนกระตือรือร้นขึ้นเพื่อรับมือกับอันตราย แต่อย่างไรก็ตาม นักลงทุนแต่ละรายต้องคำนึงถึงความมีจำกัดของสินทรัพย์ถาวร และถ้ามีตำแหน่งการลงทุนมากเกินไป ก็มีความเสี่ยงสูง ที่จะล้มเหลวในตลาด ดังนั้นควรทำความเข้าใจถึงลักษณะต่าง ๆ เมื่อมีการล้างตลาดเพื่อให้สามารถตัดสินใจได้ถูกต้อง

สภาพแวดล้อมของนักลงทุนเป็นโลกที่มีการหนีออกโดยที่มีความกลัว ความโลภ และความดื้อรั้น การเข้าใจตัวตนของตัวนักลงทุนและรักษาความสามารถในการจัดการความเสี่ยงของตน คือ วิธีการที่อาจทำให้สามารถรอดชีวิตในตลาดได้ หากไม่เช่นนั้นแล้ว การถูกกำจัดเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้