ความสนใจในสไตล์การเทรดของชิงเซ่อ

จาก《สิบปีหนึ่งความฝัน》ของชิงเซ่อ เขามีประสบการณ์ในการเทรดทั้งระยะสั้น ระยะกลาง และระยะยาว ซึ่งถือเป็นประสบการณ์ปกติของนักเทรดที่เติบโตขึ้น โดยที่การเทรดระยะยาวจะเริ่มต้นจากการเทรดระยะสั้น แต่การที่เขาทำการเทรดทุกระยะไม่ได้หมายความว่าเขาทำพร้อมกันในทุกช่วงเวลา เปรียบเหมือนกับคนที่จบการศึกษาในระดับประถม มัธยม และมหาวิทยาลัย แต่ไม่สามารถบอกได้ว่าเขาศึกษาทุกระดับพร้อมกัน

การเรียนรู้จากประสบการณ์ส่วนตัว

ยังมีการพูดถึงในบทที่สิบสี่ของ《十年一梦》ซึ่งมีชื่อว่า《เจสซี่ ลิเวอร์มอร์, ผู้เป็นอาจารย์ทางจิตใจของฉัน》โดยชิงเซ่อระบุว่า "...ระหว่างปี 1995 ถึง 1998 ฉันทำการเทรดระยะสั้นในตลาดหลักทรัพย์และทำการเก็งกำไรภายในวัน ซึ่งใช้เวลาสั้นมาก และบางครั้งก็มีการเทรดระยะกลางเพียงไม่กี่ครั้ง กลยุทธ์การเทรดหลักของฉันคือสิ่งที่ลิเวอร์มอร์ไม่เห็นด้วยกับการเทรดระยะสั้นภายในวัน ในเวลานั้น ฉันยังไม่มีความเข้าใจเพียงพอเกี่ยวกับความเสี่ยง อันตราย และขีดจำกัดของการเทรดระยะสั้น... เพราะการศึกษาของลิเวอร์มอร์ ฉันจึงค่อยๆ หลุดพ้นจากการล่อลวงให้เทรดระยะสั้นและเริ่มตั้งใจทำการเทรดระยะกลางและระยะยาว ลิเวอร์มอร์เปลี่ยนฉันจากนักเทรดภายในวัน เป็นนักเทรดระยะสั้น จนกระทั่งกลายเป็นนักเทรดระยะกลางและยาว เป็นนักเทรดที่มีสติตามแนวโน้ม”

คุณค่าของประสบการณ์การเทรด

ถ้อยคำเหล่านี้ชัดเจนในการแสดงออกถึงทัศนคติของเขาเกี่ยวกับการเทรดระยะสั้น ระยะกลาง และระยะยาว รวมถึงสไตล์การเทรดของเขา ผู้ที่ได้อ่านหนังสือของเขาควรจะไม่เกิดความเข้าใจผิด ชิงเซ่อเป็นนักเทรดที่เก่งกาจหรือไม่? คำตอบชัดเจน คือ เขาเก่งกาจ นักเทรดทุกคนที่เริ่มต้นการทำงานในปี 1990 และยังดำเนินการอยู่กับตลาดมาเป็นเวลา 20 ปี และยังคงมีชีวิตอยู่ในฐานะนักเทรดเต็มเวลา ก็มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะถูกเรียกว่าเก่งกาจได้

บทเรียนจากผู้เชี่ยวชาญ

หากมีเสียงข้อสงสัยใดๆ นักเทรดสามารถยึดตามทฤษฎี “you can you up, no can no BB” เพราะในตลาด การดำรงอยู่เองก็เป็นหลักฐานของความสามารถ บัฟเฟตต์มีคำพูดที่มีชื่อเสียงว่า “กฎข้อแรกคือการรักษาหลักทรัพย์, กฎข้อสองคือการรักษาหลักทรัพย์, กฎข้อสามคืออย่าลืมสองข้อแรก” ดูเหมือนว่าจะเป็นคำพูดที่ไม่สำคัญ แต่การกระทำจริงๆ จะรู้ว่าคำพูดของเขานั้นยากเพียงใด หากสามารถทำได้ถึงจุดนี้ ก็มีคุณสมบัติที่จะยืนอยู่ในตำแหน่งสูงสุดในหมู่นักเทรดนับพัน

การวัดความสำเร็จ

จะเห็นว่าหากคุณไม่ถูกตลาดคัดออก ผลการดำเนินงานไม่ต้องมาก ระดับสูงสุด 50% ก็พอ และขาดทุนต่ำสุด 10% ก็หยุดได้ เฉลี่ยกำไรปีละ 20% ก็พอ การมีความต้องการผลงานที่ต่ำเช่นนี้ หากรักษาไว้เป็นเวลา 40 ปี คุณก็อาจจะเป็นบัฟเฟตต์คนที่สอง แต่เสียดายว่า 40 ปีนั้นแทบทุกคนมี แต่บัฟเฟตต์มีเพียงคนเดียว

บทสรุป

ในทำนองเดียวกัน ผู้ที่มีประสบการณ์ 20 ปีในตลาดเกือบทุกคนก็มี แต่ชิงเซ่อมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น