การหยุดขาดทุนและไม่หยุดขาดทุน — ข้อผิดพลาดในการหยุดขาดทุนอยู่ที่ไหน?

การหยุดขาดทุนเป็นทักษะพื้นฐานที่สำคัญที่สุดในการอยู่รอดในตลาดการลงทุน แต่นักลงทุนส่วนใหญ่มีความเข้าใจที่สับสนหรือผิดพลาดเกี่ยวกับการหยุดขาดทุน เนื่องจากความกลัวสูญเสีย ทำให้พวกเขาไม่สามารถปรับตัวได้จริงๆ ในทางปฏิบัติคำว่า STOP LOSS (การหยุดขาดทุน) เป็นคำที่พบได้บ่อยที่สุด แต่กลับไม่เป็นที่นิยมในวงการการลงทุน คำถามคือ ข้อผิดพลาดที่พบบ่อยเกี่ยวกับการหยุดขาดทุนมีอะไรบ้าง?

ข้อผิดพลาดที่หนึ่ง: ไม่หยุดขาดทุน

ทำไมการไม่หยุดขาดทุนจึงเป็นข้อผิดพลาด? การลงทุนย่อมมีทั้งความถูกต้องและความผิดพลาด การได้รับผลกำไรจากการลงทุนที่ถูกต้องถือเป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้ามีความผิดพลาดจะต้องทำอย่างไร? ทางเลือกเดียวเมื่อทำผิดในตลาดเงินตราต่างประเทศคือการยอมรับความผิดพลาดและแก้ไข และการหยุดขาดทุนก็เป็นเครื่องมือหลักในการทำเช่นนั้น การซื้อขายแต่ละครั้งไม่ควรถือเป็นการพนันแบบ “ทุ่มหมดตัว” แต่ควรมองว่าเป็นส่วนหนึ่งในขอบเขตของความน่าจะเป็น หากไม่หยุดขาดทุน แสดงว่าคุณไม่ยอมรับหรือไม่มีความกล้าที่จะยอมรับความผิดพลาด อย่างซับซ้อนใจอาจจะคิดว่าตนไม่เคยทำผิด หรือหวังที่จะโชคดี คำกล่าวในกฎของมัวร์ฟีคือ “หากมีบางสิ่งที่อาจจะแย่ลงได้ แน่นอนมันจะเกิดขึ้น” ความผิดพลาดเล็กน้อยจะกลายเป็นความผิดพลาดใหญ่ และการสูญเสียเล็กน้อยจะกลายเป็นการสูญเสียที่ใหญ่ขึ้น ทำให้สถานการณ์ควบคุมไม่ได้

มุมมองที่ต่างออกไป

ในทางกลับกัน นักลงทุนแต่ละคนไม่สามารถอยู่ครบ 500 ปีได้ และไม่มีใครสามารถรอให้ตำแหน่งที่ขาดทุนกลับมาเป็นกำไรได้ตลอดเวลา ทุนของนักลงทุนแต่ละคนมีขีดจำกัด ไม่สามารถแบกรับการขาดทุนที่ไม่มีที่สิ้นสุดได้ สำหรับนักลงทุนที่ไม่แก้ไขความผิดพลาดของตนเอง ชัดเจนว่าพวกเขาได้เตรียมตัวแล้วที่จะอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ การหยุดขาดทุนอาจเป็นข้อผิดพลาดใหม่ แต่การไม่หยุดขาดทุนคือข้อผิดพลาดที่แน่นอน การเลือกที่ดีที่สุดคือการเลือกภัยที่น้อยกว่า แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะไม่ต้องการรับภาระขาดทุนที่ชัดเจน แต่เมื่อพิจารณาถึงเวลาและเงินทุนที่จำกัด การแลกเปลี่ยนการขาดทุนเล็กน้อยเพื่อสร้างความได้เปรียบที่มากขึ้นจึงเป็นวิธีที่ชาญฉลาด

ข้อผิดพลาดที่สอง: การหยุดขาดทุนแบบไร้ระเบียบ

นักลงทุนมือใหม่ส่วนใหญ่ที่เข้าสู่โลกการลงทุน โดยมักจะประสบกับการขาดทุนครั้งใหญ่จากการไม่หยุดขาดทุน จะเรียนรู้บทเรียนนี้ แต่มักจะกลับไปสู่สิ่งที่ยากและเกิดข้อผิดพลาดใหม่: การหยุดขาดทุนแบบไร้ระเบียบ ผลลัพธ์จากการหยุดขาดทุนแบบนี้ชัดเจน ไม่มีบัญชีใดที่จะทนการหยุดขาดทุนอย่างต่อเนื่องในระยะยาวได้ เมื่อนักลงทุนเผชิญกับบัญชีที่มูลค่าลดลงอย่างต่อเนื่อง พวกเขามักจะกลับไปสู่การไม่หยุดขาดทุน และเกิดการแกว่งไปมาระหว่างการหยุดขาดทุนและไม่หยุดขาดทุน

จุดประสงค์ของการหยุดขาดทุน

แนวคิดคือการหลุดจากกรอบคิดเกี่ยวกับการหยุดขาดทุนและไม่หยุดขาดทุน จุดประสงค์ของการหยุดขาดทุนคือการควบคุมความเสี่ยง แต่ต้องชัดเจนว่า การหยุดขาดทุนไม่ใช่วิธีการควบคุมความเสี่ยงเพียงวิธีเดียว ข้อผิดพลาดในตลาดการลงทุนมีมากมาย ดังนั้นการลดข้อผิดพลาดและความเสี่ยงที่แท้จริงลง จะช่วยลดจำนวนครั้งที่ต้องหยุดขาดทุน และทำให้การหยุดขาดทุนแต่ละครั้งมีความจำเป็นและมีค่าแทนที่จะเป็นการกระทำโดยไม่มีเหตุผลและสามารถทำให้เกิดความเสียหาย

ข้อผิดพลาดที่สาม: บางครั้งหยุดขาดทุน บางครั้งไม่หยุดขาดทุน

เมื่อนักลงทุนได้เห็นถึงความจำเป็นในการหยุดขาดทุน และประสบกับบทเรียนของการหยุดขาดทุนแบบไร้ระเบียบ นักลงทุนยังคงสามารถหันไปหาทางตันเช่นกัน นั่นก็คือบางครั้งยอมหยุดขาดทุน บางครั้งไม่ยอมหยุด เมื่อต้องเผชิญกับการขาดทุนที่อยู่ในขอบเขตที่ยอมรับได้ เช่น เมื่อต้องการหยุดขาดทุนที่ 30 จุด แต่ถ้าการขาดทุนขยายถึง 100 จุดกลับไม่หยุด นี่คือการตัดสินใจว่าจะแก้ไขหรือไม่จากขนาดของการสูญเสีย ข้อแนะนำที่ถูกต้องคือ ควรตัดสินใจว่าคุณทำผิดหรือไม่ก่อนที่จะหยุดขาดทุน

การหยุดขาดทุนไม่ใช่ยาทำให้หายทุกอย่าง

การหยุดขาดทุนไม่ใช่วิธีที่มักใช้ได้เสมอไป มันเปรียบเสมือนเข็มขัดนิรภัยและร่มชูชีพในเส้นทางการลงทุน การไม่ใช้เข็มขัดนิรภัยไม่ได้หมายถึงว่าคุณจะต้องเกิดอุบัติเหตุเสมอ แต่การใช้เข็มขัดนิรภัยจะช่วยทำให้การลงทุนมีเสถียรภาพมากขึ้น การหยุดขาดทุนเป็นสิ่งจำเป็น แต่ควรใช้อย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้เกิดการใช้ผิดประเภทที่อาจทำให้เกิดความเสียหาย

บทสรุป

สำหรับนักลงทุนส่วนใหญ่ การลดโอกาสในการทำผิดซ้ำ การดำเนินการด้วยทุนขนาดเล็ก การปฏิบัติตามระเบียบการอย่างสม่ำเสมอ จะเป็นการผลักดันให้พวกเขาไปสู่การเป็นมืออาชีพ และเข้าสู่เส้นทางการทำกำไรอย่างยั่งยืนในระยะยาว