1. แนวคิดการออกแบบระบบการซื้อขายระยะสั้นในวัน

การออกแบบระบบการซื้อขายในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศต้องปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงของสภาวะแวดล้อมการซื้อขาย ไม่มีหลักการที่ไม่ต้องสงสัย การซื้อขายระยะสั้นในวันมักมีการเคลื่อนไหวที่น้อยและมีสัญญาณรบกวนมาก ผู้เล่นหลักบางครั้งอาจเริ่มการเคลื่อนไหวย้อนกลับโดยเฉียบพลันที่จุดสำคัญ ซึ่งเป็นอันตรายต่อผู้ที่ตามแนวทาง นี่คือข้อกำหนดที่ทำให้เราต้องปรับเปลี่ยนกลยุทธ์การซื้อขาย

เราควรมุ่งเน้นไปที่สามด้าน หนึ่งคือพยายามทำเงินจากการเคลื่อนไหวขนาดใหญ่ สองคือลดจุดหยุดขาดทุนให้เล็กที่สุด สามคือพยายามเพิ่มอัตราการชนะ ดังนั้นความสำเร็จในการซื้อขายระยะสั้นในวันจึงเป็นความสำเร็จของการออกแบบรวม โดยเราจะใช้วิธีหลักคือ:

1) เริ่มต้นเข้าซื้อเมื่อการเคลื่อนไหวระยะสั้นในวันเริ่มขึ้น

2) ใช้จุดหยุดขาดทุนที่แน่นหนา

3) ใช้กลยุทธ์การทำกำไรที่กระตือรือร้น

2. การกำหนดทิศทางการซื้อขายในวัน

บางคนดูกราฟ K-3 นาทีเพื่อดูเส้นเฉลี่ยยาว (เส้นที่ 30 และ 55) เพื่อกำหนดทิศทาง สำหรับกราฟที่ต่อเนื่องนี้ถือว่าใช้ได้ แต่สำหรับตลาดที่ไม่แน่นอนในประเทศนั้นไม่เหมาะ เพราะการเปิดตลาดมักเกิดการกระโดดขึ้น หากเกิดขึ้นในแนวโน้มขาขึ้นที่เปิดสูงและลดต่ำ หรือในแนวโน้มขาลงที่เปิดต่ำและเพิ่มสูง การกำหนดทิศทางในวันนั้นจะผิดพลาด

สำหรับสินค้าที่มีการกระโดดขึ้นแบบบ่อยๆ จะต้องใช้เส้นเฉลี่ยในกราฟเรียลไทม์เป็นแนวทางในการกำหนดทิศทางการซื้อขาย โดยใช้แนวโน้มที่สูงในทิศทางขาขึ้นและต่ำในทิศทางขาลง

การใช้เส้นเฉลี่ยเป็นมาตรฐานเพราะเป็นเส้นสมดุลใหม่ที่เกิดจากการต่อสู้ของผู้เล่นหลังจากที่ย่อยการเปลี่ยนแปลงในตลาดต่างประเทศแล้ว สอดคล้องกับประสบการณ์ส่วนตัวของผมคือเส้นเฉลี่ยที่ 55 เว็บไซด์ในกราฟรายวันและเส้นที่ 20 ในกราฟรายสัปดาห์

3. การออกแบบจุดเปิดตำแหน่ง

ตามกลไกของตลาดที่เป็นการต่อสู้ระหว่างข้อได้เปรียบ ทุกครั้งที่สมดุลถูกทำลาย เราควรเข้าในขณะที่ราคากำลังอยู่ใกล้เส้นสมดุลในช่วงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยที่พุ่งขึ้น นอกจากนี้การออกแบบจุดเปิดตำแหน่งนี้ยังเป็นประโยชน์ต่ออัตราชนะและต่อการออกแบบจุดหยุดขาดทุนในระยะถัดไป

การเคลื่อนที่ไปในด้านหนึ่งของเส้นสมดุลมักนำไปสู่การเคลื่อนไหวไปในทิศทางเดียวกัน หากมีการทะลุออกไปในอีกด้านหนึ่งและทะลุเส้นสมดุล เราต้องเข้าในจุดที่มีการจัดการใหม่และทะลุออกไป หรือการทะลุซ้ำที่เส้นสมดุลก็เป็นสิ่งที่เหมาะสม โดยช่วงเวลาที่การสร้างแพลตฟอร์มการจัดการควรใช้เวลาอย่างน้อย 15 นาที

จุดเปิดตำแหน่งที่สำคัญคือประมาณ 30 นาทีหลังจากเปิดตลาด เพราะพูดได้ว่ากระบวนการย่อยข้อมูลใหม่จากค่าค่าค้างคืนนั้นเสร็จสิ้นแล้ว จะเข้าที่ในการตั้งทิศทางของวัน

4. การออกแบบจุดหยุดขาดทุนเริ่มต้น

การออกแบบจุดหยุดขาดทุนมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับแนวคิดในการเปิดตำแหน่ง การเปิดตำแหน่งมีเหตุผลเพราะเชื่อว่าความสมดุลระหว่างซื้อและขายได้รับการทำลาย และการปรับตัวได้ถูกทะลุ หากหลังจากที่ทะลุแล้วยังติดกัดอยู่อย่างลังเลใจ ควรมีความกล้าที่จะหยุดการขาดทุนที่ศูนย์ (ในที่นี้แนะนำให้ศึกษา Ghost Law 1 อย่างจริงจังและฝึกฝนจากประสบการณ์)

ในระยะเริ่มต้นเราขอแนะนำให้ใช้กราฟ K-3 นาที โดยดูที่แท่งเทียนล่าสุด 2 แท่ง (รวมแท่งที่เปิดตำแหน่งและมองย้อนหลังไปทางซ้าย) เพื่อหาข้อมูลที่แตกต่าง โดยทั่วไปแล้วแท่งเทียนจะยาวประมาณ 2 เท่าของการเพิ่มขึ้นตามเฉลี่ยของกราฟ K-3 นาที จากนั้นประมาณ 1-2 จุดของราคาเป็นจุดหยุดขาดทุน

5. การถือครองและการออกไปอย่างเชิงรุก

เมื่อราคามีการเคลื่อนไหวในทิศทางที่ถูกต้องและมีจุดหยุดขาดทุนเริ่มต้น ควรทำกำไร 1/3 ของตำแหน่ง และเมื่อมีการเคลื่อนไหวในทิศทางที่ถูกต้องอีก 2 จุดหยุดขาดทุน จากนั้นทำกำไร 1/3 ของตำแหน่ง หลังจากที่ออกจากเขตต้นทุน รักษาจุดหยุดขาดทุนติดตามตามตำแหน่งของแท่งเทียน K-3 สองแท่งที่มีการเคลื่อนที่ห่างกันเพื่อป้องกันการถูกเซ็นเซอร์อย่างเฉียบพลัน

6. การออกแบบปริมาณการเปิดตำแหน่ง เป้าหมายกำไร และความถี่ในการซื้อขาย

การออกแบบปริมาณการเปิดตำแหน่งควรคำนึงถึงปริมาณการหยุดขาย 0.5% ของทุนรวมและระยะห่างของจุดหยุดขาดทุนเริ่มต้น เป้าหมายคือการทำกำไร 1% ต่อวัน และควบคุมการซื้อขายให้ไม่เกิน 3-5 ครั้งต่อวัน

7. การเลือกสินทรัพย์

ควรเลือกรูปแบบที่มีการเคลื่อนไหวอย่างเด่นชัดและมีปริมาณการซื้อขายที่พลุกพล่าน สินทรัพย์ที่แนะนำ ได้แก่ เหล็กเส้น, ทองแดง, สังกะสี, ยาง, PTA, พลาสติก, น้ำมันปาล์ม, และน้ำตาลทราย

8. ข้อควรระวังอื่นๆ

สำหรับสินค้าที่มักจะมีการกระโดดสูงหลังจากช่วงการหยุดซึ่งสามารถหลีกเลี่ยงช่วงเวลาหยุดใหญ่ได้ เช่น ยางควรหลีกเลี่ยงช่วงพักกลางวัน การซื้อขายหลัง 2:30 ควรระมัดระวังไม่เปิดตำแหน่งใหม่ เนื่องจากเป็นช่วงเวลาที่การตลาดสำหรับการปิดตำแหน่งในวันกำลังปรับตัวใหม่ ไม่ค่อยเสถียรและยากต่อการจับตามอง