หนึ่ง: แกนกลางของจิตใจ

ในช่วงที่ทฤษฎียังไม่เสนอช่วงการซื้อขายที่สามารถซื้อขายได้ ทัศนคติจะต้องอยู่ในที่ที่ถูกต้อง และต้องทำให้การกระทำและจิตใจเป็นไปในทิศทางเดียวกัน เป็นเงื่อนไขแรกที่ทฤษฎีการลงทุนสามารถใช้งานในการซื้อขายระบบได้ ถ้าทฤษฎีการลงทุนที่ดีหนึ่งชุด แต่จิตใจรีบร้อน ไม่สามารถอดทนรอการไม่เปิดสถานะ หรือมองเห็นสิ่งที่พุ่งขึ้นต่อเนื่องแต่ไม่รู้วิธีการควบคุมความเสี่ยง และฝืนทำการเปลี่ยนแปลง ดังนั้น การเกิดความล้มเหลวที่ไม่สามารถควบคุมได้จากทฤษฎีการลงทุน ก็ไม่สามารถตำหนิทฤษฎีการลงทุนได้ ความล้มเหลวนั้นเกิดจากการล้มเหลวของจิตใจ ดังนั้นผมคิดว่าจิตใจเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เป็นตัวกำหนดความสำเร็จและความล้มเหลวของทฤษฎีการลงทุน。

สอง: แกนกลางของผลตอบแทนและการสูญเสีย

แต่ละจุดเริ่มต้นของทุนจะมีผลตอบแทนและการสูญเสียที่แตกต่างกัน เช่น 1,000,000 บาทและ 30,000 บาท ถ้าปีหนึ่งเก็บกำไรได้สองเท่า ส่วนการซื้อขายจะมีลำดับการทำการที่เหมือนกัน แต่ Individual ที่จัดการ 1,000,000 บาท จะลดเป้าหมายผลตอบแทนลงเหลือเพียง 50% ของปี ผลตอบแทนจะมากกว่า 30,000 บาทแบบสองเท่า ผลตามจิตใจและความต้องการในการลงทุนจะลดลงอย่างมาก ดังนั้นทำให้เกิดทฤษฎีการลงทุนที่แตกต่างกัน โดย Individual ที่มี 1,000,000 บาท มักให้ความสำคัญกับทฤษฎีการลงทุนระยะกลาง ผู้ที่มี 30,000 บาท มักให้ความสำคัญกับทฤษฎีการลงทุนระยะสั้น。

สาม: แกนกลางของเทคนิค

รูปแบบการทำกำไรในตลาดมีเพียงสามประเภท โดยการดีดตัวจากภาวะที่ตกต่ำ ตำแหน่งสูงในการขายและต่ำในการซื้อ การตามตลาดที่แข็งแกร่ง

1. การดีดตัวจากภาวะที่ตกต่ำ จะมีระดับการตกต่ำใดที่จะต่อเนื่องหรือไม่? จะต้องดีดตัวขึ้นไปถึงระดับไหน?

2. ตำแหน่งสูงในการขายและต่ำในการซื้อ จัดการลงทุนให้ดี เช่น ระดับสูงจะสูงถึงระดับไหน? ระดับต่ำจะต่ำถึงระดับไหน? การซื้อเป็นการซื้อครั้งเดียวหรือหลายครั้ง?

3. การตามตลาดที่แข็งแกร่ง ควรจะตามในช่วงไหนถึงจะปลอดภัย? ตามสูงถึงระดับไหนจึงจะตามได้?

การดีดตัวจากภาวะที่ตกต่ำ ผู้คนมีฐานการวิเคราะห์ที่แตกต่างกัน การกำหนดระดับการตกต่ำนี้สามารถทำได้จากสถิติในอดีต เช่น หากระดับสูงลดต่ำกว่า 60% และการวิเคราะห์เทคนิคต่างๆ ทำให้ถึงระดับที่เหมาะสมจึงจะมีการดีดตัวขึ้นอย่างแน่นอน สถิติในอดีตควรมีอัตราความสำเร็จที่สูง หากมีอัตราความสำเร็จต่ำมาก ก็จะไม่นับว่าเป็นการดีดตัวที่แท้จริง

การทำการซื้อขายสูงในการขายและต่ำในการซื้อ ผู้เขียนเห็นว่า ในทางรูปแบบแล้วนี่ต้องเป็นผลิตภัณฑ์ของช่องทางบางประเภท ความสำเร็จอยู่ที่ขอบเขตบนของช่องทาง แล้วจะปล่อยออกเมื่อถึงขอบเขตล่าง ซึ่งการใช้ Bollinger Bands เพื่อการลงทุนในระบบถือเป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ต้องวิเคราะห์ว่าทิศทางโดยรวมอยู่ในสถานะไหน หากอยู่ในกรอบแนวโน้มกลไก เคล็ดลับในการวิเคราะห์ในเทคนิคนี้จัดว่ามีความสามารถ แต่ถ้าชัดเจนว่าอยู่ในแนวโน้มขาขึ้นหรือลง ก็ถือว่าใช้เส้นแนวโน้มและช่องทางมีความฉลาดมากกว่า ขอบเขตล่างของช่องทางจะอยู่ใต้แท่งเทียนตลอดเวลา โดยปรากฏว่าปัจจุบันอยู่ในระดับที่ต่ำมาก และเป็นสัญญาณสำหรับการซื้อเข้าที่ดี ขอบเขตบนของช่องทางจะอยู่เหนือแท่งเทียน และเป็นสัญญาณในการออกที่ดีที่สุด หากมีตัวเลขต่ำๆ ดำเนินการ โดยเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่ของ Bollinger Bands ที่มีความหมายเดียวกัน เชื่อว่าเมื่อดัชนีมีการที่เกิดขึ้นเป็นระดับกลางจะตามสูง ในกรณีนี้ก็ถือว่าความปลอดภัย

สี่: แกนกลางในการควบคุม

ในช่วงที่ทฤษฎีการลงทุนมีสัญญาณเกิดขึ้น ด้วยเหตุที่ต้องมีความไม่แน่นอน ดังนั้นจึงมีการควบคุมความเสี่ยง เพื่อจะลดความไม่แน่นอนไปยังระดับที่ควบคุมได้สูงสุด เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับการลงทุนเชิงเทคนิค สมมุติว่า ทฤษฎีการลงทุนเชิงเทคนิคที่มีอัตราความสำเร็จ 70% หากมีการเพิ่มการจัดการความเสี่ยง จะสามารถพัฒนาความสำเร็จไปถึง 80% ดังนั้นอัตราความสำเร็จของทฤษฎีการลงทุนในทางเทคนิคนี้ก็จะมีมูลค่าเท่ากับ 80% ไม่ใช่ 70%。

ห้า: แกนกลางในการติดตาม

ในช่วงที่ทฤษฎีการลงทุนมีสัญญาณและนำไปสู่การซื้อขาย ต้องมีระบบการติดตามแนวโน้มในอนาคต ซึ่งถ้ามีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนแปลงแนวโน้ม จะต้องหยุดทำกำไรในทันที ดังนั้นทฤษฎีการลงทุนที่ดีควรมีระบบการติดตามแนวโน้มที่ดีเพื่อกำหนดการสิ้นสุดของแนวโน้ม ซึ่งจะช่วยให้ผลกำไรดำเนินไปอย่างราบรื่น

หก: แกนกลางในการไม่มีสถานะ

เมื่อทฤษฎีการลงทุนไม่มีสัญญาณ นั้นสามารถสร้างคุณสมบัติในการมีสถานะว่างเป็นอย่างไร นี่คือปัญหาที่สำคัญที่ถึงแม้ว่าทฤษฎีการลงทุนจะประสบความสำเร็จหรือไม่

จะเห็นได้ชัดเจนว่า ทฤษฎีการลงทุนเชิงเทคนิคเป็นเพียงส่วนหนึ่งของทฤษฎีการลงทุนทั้งหมด เมื่อทฤษฎีการลงทุนทางเทคนิคมีสัญญาณเกิดขึ้น ระบบก็จะไม่ทำการตัดสินใจ เท่ากับว่ามนุษย์จะต้องตัดสินใจในด้านพฤติกรรม โดยทฤษฎีการลงทุนที่ดี จะต้องประกอบด้วยจิตใจ เทคนิค ความต้องการ ความอดทน การควบคุม และอื่นๆ ดังนั้นทฤษฎีการลงทุนจึงเป็นระบบการวิเคราะห์ที่สอดคล้องกันในการตัดสินใจในการเลือกช่วงเวลาที่ถูกต้อง การเลือกวัตถุที่ถูกต้อง และการดำเนินการที่ถูกต้อง