เรื่องราวของจิตใจเปล่า

เมื่อครั้งหนึ่งมีพระที่มีความรู้ลึกซึ้งในพระพุทธศาสนา ได้ยินว่ามีพระอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในวัดแห่งหนึ่ง จึงเดินทางไปเยี่ยมพระอาจารย์ พระอาจารย์มีลูกศิษย์ต้อนรับเขาด้วยท่าทีที่หยิ่งทะนง คิดในใจว่า "ฉันมีความรู้มากมายแล้ว เขาดูสำคัญอะไร?" ต่อมา พระอาจารย์ได้ต้อนรับเขาด้วยความเคารพและชงชาให้ แต่ในขณะเทน้ำลงในถ้วย พระอาจารย์กลับยังเทต่อไปทั้งที่ถ้วยเต็มแล้ว เขาจึงถามว่า "ท่านอาจารย์ทำไมถึงเทน้ำลงในถ้วยที่เต็มแล้ว?" พระอาจารย์ตอบว่า "ใช่ ถ้าถ้วยเต็มแล้ว ทำไมต้องเทลงไป?" พระอาจารย์ต้องการสื่อว่า ในเมื่อคุณมีความรู้แล้ว ทำไมยังต้องมาหาเรา?

จิตใจเปล่าคืออะไร

สำหรับทุกคนที่ต้องการรับมือกับการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยและสภาพแวดล้อม จำเป็นต้องมีการปรับตัว และการปรับตัวต้องอิงจากจิตใจเปล่า การทำสิ่งใดจะต้องเริ่มจากจิตใจที่ดี ถ้าคุณต้องการเรียนรู้ความรู้ใหม่ ๆ ต้องจินตนาการตัวเองให้เป็น "ถ้วยที่ว่างเปล่า" ไม่ใช่ความหยิ่งยโสหรือพอใจในความสำเร็จของตนเอง

จิตใจเปล่าเป็นการท้าทายตัวเอง

จิตใจเปล่าเป็นการไม่พอใจในสิ่งที่มีอยู่เสมอ การ reorganize ความรู้และความสามารถที่มีทิ้งความรู้ที่ล้าสมัยและเปิดพื้นที่สำหรับความรู้ใหม่ ๆ ได้เข้ามาเสมอ ยึดมั่นในความไม่พอใจ และมีการเรียนรู้และพัฒนาอย่างแท้จริง

การปฏิเสธแบบต่อเนื่องของตัวเอง

การพัฒนาของสิ่งต่าง ๆ เกิดจากการปฏิเสธ กระบวนการเคลื่อนไหวและพัฒนาของสิ่งต่าง ๆ เป็นผลร่วมกันระหว่างการปฏิเสธภายนอกและภายใน ความซับซ้อนของสิ่งต่าง ๆ และความสามารถที่จำกัดในการรับรู้ของเรา ทำให้การปฏิบัติของมนุษย์ยังคงเป็นกระบวนการเข้าใกล้ความจริง

การลืมความสำเร็จและเรียนรู้การเปลี่ยนแปลง

ในขณะที่ได้รับการยกย่อง หรือเผชิญอุปสรรคเราจะต้องสามารถมองเห็นช่องว่าง และเมื่อเผชิญกับอุปสรรคอย่าหมดความเชื่อมั่นในตนเอง นี่คือความงอกงามและความก้าวหน้า นี่คือจิตใจเปล่า

การล้างจิตใจและสมองอย่างต่อเนื่อง

จิตใจเปล่าคือการทำความสะอาดจิตใจและสมองเสมอ คุณภาพของจิตใจจะเกิดขึ้นเมื่อเราทำความสะอาดทั้งภายนอกและภายใน

การเรียนรู้เป็นการลงทุนสำคัญ

หลายคนยินดีจ่ายไม่กี่ร้อยบาทเพื่อซื้อเสื้อผ้าราคาแพง แต่กลับลังเลที่จะใช้เงินในการซื้อหนังสือดี ๆ นี่คือความพลาดพลั้ง เพราะการเรียนรู้คือการลงทุนในอนาคตของเรา และถ้าไม่มีความกระตือรือร้นในการเรียนรู้ก็จะถูกยุคสมัยผลักออกจากการพัฒนา