ให้แนวโน้มเป็นเพื่อนของคุณ

ในระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบลอยตัว สภาวะตลาดแลกเปลี่ยนเงินตรามีเพียงสามประเภท คือ ตลาดขึ้น ตลาดลง และตลาดที่ไม่มีการเคลื่อนไหว ในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตรา สภาวะที่ไม่มีการเคลื่อนไหวจะมีประมาณ 70%-80% ของวันที่มีการซื้อขายในแต่ละปี ขณะที่อีก 20%-30% จะเป็นตลาดขึ้นหรือตลาดลง ในสภาวะที่ไม่มีการเคลื่อนไหว นักลงทุนจะต้องแยกแยะช่วงการเคลื่อนไหวให้ได้ จากนั้นจึงจะขายที่ช่วงบนและซื้อที่ช่วงล่าง หรือที่เรียกว่าการซื้อในราคาต่ำและขายในราคาสูง เพื่อให้ได้กำไร และยังลดความเสี่ยง อีกทั้งหากนักลงทุนสามารถทำตามกลยุทธ์การหยุดขาดทุนอย่างมีเหตุผลได้ ก็จะสามารถเพิ่มเงินลงทุนเพื่อให้ได้กำไรที่ใหญ่ขึ้น แต่ในตลาดส่วนใหญ่ผู้คนยังต้องการควบคุมตลาดขึ้นหรือตลาดลง 20%-30% ในช่วงเวลาที่เหมาะสม ซึ่งเป็นการดำเนินการตามแนวโน้ม จากเหตุผลหลักคือการดำเนินการตามแนวโน้มช่วยให้มีกำไรอย่างมาก และจำนวนครั้งที่หยุดขาดทุนออกจากตลาดมีน้อย จึงทำให้ต้นทุนเพิ่มเติมลดลงมาก อีกทั้งผู้ที่ปฏิบัติตามแนวโน้มเป็นเพียงผู้ปฏิบัติไม่ใช่ผู้ประดิษฐ์ สามารถทำการซื้อขายตามแนวโน้มที่มีอยู่ได้ ซึ่งเป็นประเภท “รู้และทำง่าย” ดังนั้นผู้รู้ในตลาดจึงกล่าวว่า “แนวโน้มคือเพื่อนของคุณ” (Trend is your friend) แต่ในการซื้อขายจริงมีปัญหาสองประการ ประการแรกคือจะรู้ได้อย่างไรว่าสภาวะเป็นตลาดขึ้น ตลาดลง หรือไม่มีการเคลื่อนไหว ประการที่สองคือ “การดำเนินการตรงข้ามแนวโน้ม” เป็นจุดอ่อนของมนุษย์ที่ยากที่จะเอาชนะ

การเอาชนะจุดอ่อนทางจิตวิทยา

ในการเอาชนะจุดอ่อนทางจิตวิทยา มักจะใช้ประสบการณ์จากการสะสมความรู้และการขาดทุนเพื่อเพิ่มความเข้าใจ ในขณะที่การรู้ว่าแนวโน้มคือขึ้นหรือลงหรือไม่มีการเคลื่อนไหว จำเป็นต้องอาศัยปัจจัยพื้นฐานและปัจจัยทางเทคนิคในการตัดสิน นักลงทุนในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตรา ไม่ว่าจะเป็นซื้อหรือขาย พื้นฐานควรเริ่มต้นจากการคาดการณ์ราคาของสินทรัพย์ที่ลงทุนในอนาคต จากนั้นจึงตัดสินใจในกลยุทธ์การลงทุนและทิศทางการดำเนินการ เช่น เมื่อนักลงทุนมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับค่าเงินดอลลาร์ต่อเยน หมายความว่านักลงทุนคาดว่าค่าเงินดอลลาร์จะมีสภาวะตลาดขึ้นในขณะที่เยนจะมีสภาวะตลาดลง ดังนั้นควรซื้อดอลลาร์และขายเยน นั่นคือการยืนอยู่ที่ฝ่ายซื้อของค่าเงินดอลลาร์และฝ่ายขายของค่าเงินเยน หากการคาดการณ์นี้ถูกต้อง นักลงทุนจะสามารถทำกำไรได้

การวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐาน

นักวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐานเชื่อว่าความแข็งแกร่งหรือความอ่อนแอของสกุลเงินสะท้อนถึงสภาพเศรษฐกิจของประเทศ ความแข็งแกร่งดังกล่าวอาจได้รับผลกระทบจากปัจจัยนอกเหนือจากเศรษฐกิจที่ทำให้เกิดความผันผวนชั่วคราว หรือมีแนวโน้มที่ตรงกันข้ามกับโครงสร้างเศรษฐกิจ แต่ในระยะยาว ราคาจะแปรผันคืนสู่ระดับที่เหมาะสมกับสภาพเศรษฐกิจ สำหรับความสอดคล้องทางเศรษฐกิจนั้นควรมีการวัดที่เปรียบเทียบ เช่น อัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาในปี 1996 คาดว่าจะอยู่ที่ 3% สำหรับนักวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐาน ข้อมูลนี้ไม่สามารถบ่งชี้ได้ว่าเงินดอลลาร์จะแข็งค่าหรืออ่อนค่า จำเป็นต้องเปรียบเทียบกับอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจของปีที่แล้วและกับอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศหลักเช่นเยอรมนีและญี่ปุ่น หากอัตราการเติบโตของเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาในปีที่แล้วอยู่ที่ 2% และในปี 1996 เยอรมนีและญี่ปุ่นอยู่ที่ประมาณ 1.5% ข้อมูลที่เป็น 3% นี้จะทำให้นักวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐานมองเห็นว่าเศรษฐกิจของสหรัฐกำลังดีขึ้น โครงสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจเหนือเยอรมันและญี่ปุ่น เงินดอลลาร์ควรจะแข็งค่าหรือขึ้นเมื่อเทียบกับมาร์กหรือเยน เพื่อสะท้อนถึงความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจ นักวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐานจึงใช้ข้อมูลนี้เป็นตัวชี้วัดในการตัดสินใจซื้อขายเงินตราต่างประเทศ ซื้อเงินดอลลาร์ ขายเยน และมาร์ก ข้อมูลที่สะท้อนสถานะเศรษฐกิจมักเรียกว่า “ดัชนีเศรษฐกิจ” ซึ่งนอกเหนือจากอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจยังมีอีกมากมาย เช่น การขาดดุลการค้า การขาดดุลงบประมาณ ปริมาณเงินที่หมุนเวียน ดัชนีราคาผู้บริโภค (ดัชนีราคาปลีก) ดัชนีราคาผู้ผลิต (ดัชนีราคาขายส่ง) อัตราการว่างงาน อัตราการก่อสร้างบ้าน และดัชนีนำ เป็นต้น ข้อมูลต่าง ๆ จะมีการเผยแพร่โดยหน่วยงานรัฐบาลที่เกี่ยวข้องอย่างสม่ำเสมอ นักลงทุนประเภทนี้มักจะรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลเหล่านี้เพื่อนำไปใช้ในการเปรียบเทียบและกำหนดทิศทางของแนวโน้มในอนาคต