1. เริ่มต้นการเทรด

ในช่วงเริ่มต้นการเทรด นักเทรดมักกังวลเกี่ยวกับการขาดทุนจากคำสั่งซื้อในครั้งแรก วิธีแก้ไข: ตั้งค่าหยุดขาดทุน โดยให้ถอนเงินเมื่อการขาดทุนถึง 5% ของทุนทั้งหมด และต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด.

2. ความกังวลเกี่ยวกับขาดทุนต่อเนื่อง

การมีการตั้งค่าหยุดขาดทุนทำให้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการขาดทุน แต่กลับกังวลว่าไม่สามารถทำกำไรได้ โดยเฉพาะเมื่อเกิดการหยุดขาดทุนติดต่อกัน ทำให้เงินทุนลดลง วิธีการ: เพิ่มอัตราความสำเร็จในการเทรด โดยหาจุดกลับตัวที่มีความผันผวนสูง ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นหัวใจของการวิเคราะห์ทางเทคนิคนี้.

3. การทำกำไรน้อย

เมื่อเพิ่มอัตราความสำเร็จได้แล้ว เริ่มกังวลเกี่ยวกับการทำกำไรที่น้อย โดยเฉพาะการพลาดโอกาสในตลาดใหญ่ ค่าใช้จ่ายในการหยุดขาดทุนอาจสูงกว่าที่คำนวณไว้ ทำให้กำไรไม่เพียงพอหรือน้อยเกินไป วิธีการ: พยายามให้กำไรเพิ่มขึ้นเมื่อทำกำไรได้.

4. เรียนรู้การรอคอย

เริ่มจับจังหวะการผันผวนใหญ่ได้มากขึ้น ไม่ได้กังวลเรื่องการทำกำไรน้อย แต่กลับเกิดการเทรดที่ขาดทุนเนื่องจากการรอคอย วิธีการ: ใช้คำขวัญ "ไม่ให้กำไรเปลี่ยนเป็นขาดทุน" โดยปิดการซื้อขายเมื่อกลับลงมาที่จุดต้นทุน.

5. ข้อเสียของการไม่ยอมรับขาดทุน

การขาดทุนจากการปิดสถานะที่ทำกำไรได้บ่อยครั้ง ทำให้พลาดตลาดใหญ่ วิธีการ: ยกเลิกคำขวัญ "ไม่ให้กำไรเปลี่ยนเป็นขาดทุน" เปลี่ยนเป็นการใช้หยุดขาดทุนเพื่อเสี่ยงกับโอกาสในตลาดที่ใหญ่ขึ้น.

6. ทดสอบระบบการเทรด

เมื่อจัดการปัญหาได้แล้ว ก็ต้องห่วงเรื่องความสามารถของระบบการเทรดของตนเอง วิธีการ: ทดสอบระบบด้วยการจำลองภาพในประวัติศาสตร์การเทรดในช่วงสิบปีที่ผ่านมา.

7. ความเสี่ยงในตลาด

การดำเนินการระบบได้ดี แต่ยังคงกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของลักษณะตลาด วิธีการ: ต้องมีความเคารพต่อพื้นฐานของตลาดเพื่อให้อยู่ร่วมกับการเปลี่ยนแปลง และให้ตรวจสอบระบบเมื่อมีการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น.

บทสรุป

บทความนี้เน้นถึงอุปสรรคทางจิตใจที่นักเทรด Forex ต้องเผชิญในกระบวนการสร้างระบบการเทรด และแนะนำถึงความสำคัญของการรักษาทัศนคติอย่างเสถียรในตลาดที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน.