บทนำ

ในสารคดีฝรั่งเศสเรื่อง โลกรอบตัวเรา มีฉากหนึ่งที่น่าสนใจ: แมลงก้นกระดกตัวหนึ่งกำลังผลักก้อนอึของมันอยู่บนเส้นทางภูเขาที่ไม่เรียบ ในไม่ช้าก็มีหนามของพืชหนึ่งโผล่ขึ้นมาอย่างตั้งตรงบนถนน ซึ่งก้อนอึที่มันผลักอยู่ได้เกิดไปติดอยู่กับ "หนามยักษ์" นั้น อย่างไรก็ตาม แมลงก้นกระดกกลับดูเหมือนจะไม่รู้ว่าตนเองได้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก เธอยังคงพยายามผลักก้อนอึของมันไปสักพักแล้วก็ไม่เห็นการเคลื่อนไหวอะไรเกิดขึ้น

ความพยายามของแมลงก้นกระดก

หลังจากนั้น เธอก็พยายามถอยกลับไปผลักอีกครั้งก็ยังไม่มีผลอะไร คล้ายกับว่าเธอได้ขุดดินรอบๆ เพื่อพยายามดันจากด้านข้าง — แน่นอนว่าเธอได้ลองคิดทุกวิธีในการแก้ไข แต่ก้อนอึนั้นก็ติดอยู่กับหนามนั้นอย่างแน่นหนา ไม่มีสัญญาณว่ามันจะหลุดออก

การค้นพบวิธีแก้ปัญหา

ในที่สุด เธอก็เปลี่ยนมาทางด้านอื่นของก้อนอึและแค่เบา ๆ หนึ่งที ก้อนอึดื้อรั้นก็ "หลุดออก" จากหนามนั้นได้ เธอชนะแล้ว

หลังจากชัยชนะ

ไม่มีเสียงเชียร์หลังจากชัยชนะ ไม่มีเสียงถอนหายใจเมื่อเธอหลุดพ้นจากปัญหา หลังจากชนะแล้ว แมลงก้นกระดกก็เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เธอแทบจะไม่ได้หยุดพัก ออกเดินต่อไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับก้อนอึของเธอ

การมองโลกของแมลง

อาจเป็นไปได้ว่าในชีวิตของเธอ เธอเคยชินกับฉากแบบนี้แล้ว อาจจะมีชีวิตอยู่โดยไม่ต้องมี "สติปัญญา" มากมายเหมือนคน อาจจะในความหมายของชีวิตของเธอ ไม่เข้าใจคำว่าชนะหรือแพ้ การผลักให้ผ่านไปได้คือชีวิต แต่ถ้าผลักแล้วไม่ได้ผ่านไป ก็ยังคงเป็นชีวิตเช่นกัน

บทสรุป

จากการคิดเช่นนี้ อาจจะสรุปได้ว่าชีวิตอาจไม่ได้เต็มไปด้วยความเจ็บปวดมากนัก สิ่งที่คนมีมากกว่าสัตว์ก็คือการใคร่ครวญถึงการได้และการเสีย และความสามารถในการรู้สึกถึงความเจ็บปวด

ผู้เขียน

ผู้เขียน: นี่นั่น