การค้าและการใช้ชีวิตเหมือนกัน

เศรษฐศาสตร์มีสูตรหนึ่ง: ความสุข = ประโยชน์ / ความต้องการ เมื่อกล่าวถึงประโยชน์ ในที่นี้สามารถเข้าใจได้ว่าเป็น “สิ่งที่ได้รับ” ดังนั้น หากสิ่งที่ได้รับมากขึ้น แต่ความต้องการคงที่ ความสุขก็จะมากขึ้น; ในทางตรงกันข้าม หากสิ่งที่ได้รับน้อยลง ความสุขก็จะน้อยลง นี่คือความสัมพันธ์เชิงตรรกะระหว่างสามสิ่งนี้ หากเราต้องการให้ความสุขของเรามากขึ้น เราต้องเพิ่มสิ่งที่ได้รับ และคงความต้องการไว้ไม่เปลี่ยนแปลง หรือคงสิ่งที่ได้รับไว้ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ลดความต้องการลง ทางที่ดีที่สุดคือ เพิ่มสิ่งที่ได้รับและลดความต้องการด้วย ซึ่งในโลกนี้อาจจะไม่ค่อยมีสิ่งใดที่เพอร์เฟคเท่ากับทางเลือกที่สามนี้ แม้แต่การเพิ่มสิ่งที่ได้รับเพื่อเพิ่มความสุขก็ไม่ง่ายนัก ดังนั้น ทางเลือกที่สองจึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสมที่สุด - ลดความต้องการของตนเอง - นี่คือการเปลี่ยนแปลงตัวเอง ซึ่งสามารถควบคุมได้โดยคนเดียว

การทำธุรกิจมีหลักการ

การทำธุรกิจคือดังนี้ หากคุณไม่คาดหวังผลตอบแทนจากการทำธุรกิจสูงเกินไป เช่น คิดว่าเอาไว้ร้อยเปอร์เซ็นต์สำหรับผลตอบแทนจากการทำธุรกิจที่เพอร์เฟค แต่คุณมีแค่ความคาดหวังที่จะให้ผลตอบแทนที่เป็นบวกตามกฎเกณฑ์ (ไม่ว่าจะมากน้อยเท่าใด) งั้นกฎเกณฑ์ในการทำธุรกิจของคุณจะมีประสิทธิภาพดี การทำธุรกิจจะเป็นไปอย่างราบรื่น และผลลัพธ์กระทบมาบ้างบางครั้งคือหนึ่งหรือสองคะแนน บางครั้งห้าหรือหกคะแนน และบางครั้งแปดหรือเก้าคะแนน สำหรับผลลัพธ์เหล่านี้ คุณไม่กังวลมากเกินไป เพียงแค่เป็นผลตอบแทนบวก ก็เป็นไปตามความคาดหวังแล้ว ความสุขในการทำธุรกิจของคุณก็จะสูง

การคาดหวังที่ไม่สมจริง

บางคน (รวมถึงคนจำนวนมากในสังคม) ที่ผมพบว่าพวกเขามีความคาดหวังสูงเกินไปจากการทำธุรกิจของตัวเอง หรือพูดได้ว่ามีความต้องการสูง (ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงความต้องการที่สูง) แต่เสมอมีความหวังว่าจะสามารถคว้าโอกาสในตลาดไปสูงสุดตลอด ไม่ยินยอมให้มีข้อผิดพลาด และคาดหวังว่าอัตราผลตอบแทนจะต้องสูงและต้องมีการใช้ทุนอย่างเป็นประสิทธิภาพ เหล่านี้ล้วนเกิดจากการศึกษาในแบบดั้งเดิมที่ทำให้การคิดกรอบของมนุษย์มีปัญหา!

ความรักและการแต่งงาน

ในแนวคิดเช่นนี้ ความต้องการของคนถูกตกแต่งด้วยคำสวยๆ เช่น มีความฝัน มีเป้าหมาย มีความทะเยอทะยาน... เหล่านี้เป็นแนวความคิดที่สนับสนุนให้ความต้องการของมนุษย์เติบโตอย่างผิดปกติ โดยการตีความที่ถูกต้องกลายเป็นแนวคิดที่บางคนเชื่อว่าเป็นหลักการที่ถูกต้อง ในแนวคิดนี้ คนที่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขกลับส่งผลให้ชีวิตของตนวุ่นวายไม่ใช่หรือ? หากทั้งสองฝ่ายในความรักและแต่งงานสามารถลดความต้องการต่อกันได้ ก็สามารถมีความสุขได้ เพราะคู่ชีวิตของคุณ ไม่ว่าจะอย่างไร (จะทำให้คุณพอใจหรือไม่) นั่นก็คือความเป็นจริง คุณไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นจริง คุณสามารถตระหนักรู้และตามความเป็นจริงเท่านั้น

การควบคุมอารมณ์

ตลาดก็เช่นกัน ตลาดคือ "คู่ชีวิต" ของคุณในธุรกิจ คุณใช้ชีวิตอยู่กับมันทุกวัน ไม่ว่าอารมณ์ของตลาดจะทำให้คุณพอใจหรือไม่ การเปลี่ยนแปลงทุกวัน ทุกนาทีคือความเป็นจริง คุณอาจจะชมมัน บ่นมัน แต่ไม่สงวนว่า มันก็คือมัน เดินตามเส้นทางของมันเอง หากคุณต้องการให้ตัวเองมีความสุขในตลาด หรือเพิ่มระดับความสุข คุณจำเป็นต้องควบคุมและลดความต้องการของตนเอง - ความคาดหวังที่จะไม่สมเหตุสมผลจากตลาด (คาดหวังเพียงให้อัตราเพิ่มขึ้นหรือขาลง) ด้วยวิธีนี้ใจของคุณจะสงบ และจะมีความสุขกับผลลัพธ์ในการทำธุรกิจ - นี่คือสิ่งที่พระพุทธศาสนาสอน "ปล่อยวาง" และเหตุผลที่ควรปล่อยวาง

การเรียนรู้และการปฏิบัติ

ดังนั้นการเรียนรู้พระพุทธศาสนาไม่ใช่สาระสำคัญ สิ่งสำคัญคือการฝึกฝนและปรับปรุงตนเอง มีหลายวิธีในการทำเช่นนั้น สาระสำคัญคือคุณเอง! หากคุณเรียนรู้พระพุทธศาสนาทั้งหมด เรียนรู้ได้อย่างเต็มที่แต่ไม่ปฏิบัติ คลาดเคลื่อนคุณจะเป็นคนที่ยุ่งยากอยู่และไม่มีความสุขในชีวิตเลย!