อาเซียงเริ่มต้น

ปี 2002 เข้าสู่ตลาดหุ้น และในปี 2004 เขาเริ่มทำการซื้อขายแบบเต็มเวลา จนถึงตอนนี้มีประสบการณ์ 15 ปีในการเข้าตลาดหุ้น โดยเขาใช้การซื้อขายเป็นชีวิต เขาชื่อว่า อาเซียง อาเซียงคือหนึ่งในไม่กี่คนที่ใช้การซื้อขายในตลาดหุ้นในการดำรงชีวิตอย่างอิสระ หลังจากจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยในปี 2000 อาเซียงเข้าทำงานในบริษัทซอฟต์แวร์ใหญ่แห่งหนึ่งในตำแหน่งนักพัฒนา ใช้เวลาแค่สามปีเขาก็กลายเป็นสถาปนิกผลิตภัณฑ์หลักของบริษัท ในปี 2004 เขาตัดสินใจลาออกเพื่อทำการซื้อขายหุ้นอย่างเต็มตัว ในตอนนั้นวงการซอฟต์แวร์กำลังมาแรงมาก ผู้คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจการตัดสินใจของเขา เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการให้ใครเข้าใจเขา

การเปลี่ยนแปลงในอาชีพ

จากการเป็นนักพัฒนาซอฟต์แวร์ที่มีประสบการณ์ อาเซียงได้เปลี่ยนเส้นทางมาเป็นนักลงทุนโดยตรง เขาเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานและฝันว่า ชีวิตของเขาจะไม่ควรมีเพียงโค้ด แต่เขาต้องออกไปสัมผัสกับโลกกว้าง ชมดอกไม้บานที่ทุ่งหญ้า และมองเห็นเมฆที่เคลื่อนตัวไปไกล เขาต้องการให้ชีวิตของเขามีความหมายมากกว่าการนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์

การขยายทุนและการล้มเหลว

ในปี 2002 ถึง 2004 ตลาดหุ้นมีแนวโน้มดี เขาสามารถเพิ่มเงินลงทุนจาก 50,000 บาทเป็น 100,000 บาท เขารู้ตัวว่าเข้าถึงตลาดหุ้นได้ดีกว่าคนส่วนใหญ่ ในช่วงปี 2006 ถึง 2007 เขามีทรัพย์สินสูงสุดถึง 1 ล้านบาท แต่เขากล่าวว่า เขาทำได้ไม่ดีพอในตลาดนั้น เนื่องจากเขาระมัดระวังเกินไปและพลาดโอกาสใหญ่ ในปี 2007 เมื่อเขาอายุ 30 ปี เขาได้รับกำไรเป็นล้านบาทแรกในชีวิต

การตั้งรับในชีวิต

แม้ว่าเขาจะมีเงิน 1 ล้าน แต่ความฝันของเขายังห่างไกล ในปีนั้นครอบครัวของเขาเรียกร้องให้เขาซื้อบ้านและมีครอบครัว เขาปฏิเสธอย่างมั่นใจ เขาไม่ต้องการยอมจำนนต่อการแต่งงานและความรับผิดชอบ เขาหันมาใช้เงินซื้อรถราคา 200,000 บาทแทน ก่อนมองชีวิตตัวเองใหม่

ผลกระทบของความโลภ

ในปี 2008 เมื่อดัชนีหุ้นในเซี่ยงไฮ้ลดลงถึง 3,500 เขาเข้าลงทุนใหม่โดยมีความหวังที่จะฟื้นคืนทุน แต่ภายใน 6 เดือน ทรัพย์สินของเขาลดลงเหลือเพียง 500,000 บาท เขาผ่านความล้มเหลวครั้งแรกหลังจากทำการลงทุนมา 7 ปี ซึ่งทำให้เขารู้สึกว่า ความโลภเป็นสาเหตุของการสูญเสีย เมื่อมองไปที่เพื่อนๆ เขาเห็นเพื่อนบางคนที่เคยด้อยกว่าตัวเองกลับมีชีวิตดีขึ้นด้วยการสร้างธุรกิจ

การใช้ชีวิตภายใต้ความกดดัน

ตลอดห้าปีถัดมา เขาแต่งงานแต่ไม่ซื้อบ้าน เนื่องจากความกลัวที่จะล้มเหลวในการลงทุน หากเขาซื้อบ้านแล้วจะไม่มีทุนในการลงทุนอีกรอบ แม้เขาจะไม่ได้ขาดทุน แต่การใช้ชีวิตที่เขาตั้งเป้าหมายกลับสั่นคลอนขึ้นเรื่อยๆเมื่อมองไปที่ความสำเร็จของเพื่อน

การกลับมาของความหวัง

ในปี 2014 เขาตั้งใจที่จะเรียกคืนเวลาที่เขาสูญเสียไปถึงสิบปี เขาลงทุนอีกครั้งและสูงสุดมีทรัพย์สินถึง 10 ล้าน แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดในช่วงปลายปี 2015 ทำให้เขาหมดเงินลงทุนอีกครั้ง จนกลับสู่ 1 ล้าน เขาตระหนักว่าเขาไม่สามารถสูญเสียโอกาสและเงินทุนในการใช้ชีวิตได้

การเรียนรู้และบทเรียนสุดท้าย

เมื่ออายุ 40 ปี การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในเขาทำให้เขาตระหนักว่า ชีวิตจริง ๆ ไม่มีการย้อนกลับ เขาได้พลาดโอกาสในปี 2007 และ 2015 เช่นกัน แม้เขาจะรู้ว่ามันยากที่จะกลับไป แต่เขาก็บอกผมว่า เมื่อพิจารณาแล้ว สิ่งที่เขาได้ทำในปี 2004 คือการตัดสินใจที่สำคัญที่สุดในชีวิต