การแทรกแซงแบบไม่ทำลาย

อะไรมันคือการแทรกแซงแบบไม่ทำลาย
การแทรกแซงแบบไม่ทำลาย หรือที่เรียกว่า การแทรกแซงที่เป็นกลาง เป็นหนึ่งในนโยบายสำคัญที่รัฐบาลใช้ในการบริหารอัตราแลกเปลี่ยน เป็นการกระทำที่หน่วยงานการเงินทำการซื้อขายในตลาดแลกเปลี่ยนในขณะเดียวกันก็ใช้เครื่องมือทางนโยบายการเงินอื่นๆ (เช่น การดำเนินการตลาดโดยเปิดในตลาดพันธบัตรรัฐบาล) เพื่อชดเชยผลกระทบของการซื้อขายนั้นต่อปริมาณเงินที่มีอยู่ในตลาด ทำให้ปริมาณเงินยังคงอยู่ในระดับไม่เปลี่ยนแปลงในการแทรกแซงในตลาดแลกเปลี่ยน
โดยการแทรกแซงที่ไม่ทำลายหมายถึงการที่ธนาคารกลางไม่ดำเนินการนโยบายการเงินอื่นควบคู่กัน ซึ่งไม่ได้เปลี่ยนแปลงปริมาณเงินที่เปลี่ยนแปลงได้จากการแทรกแซงในตลาดแลกเปลี่ยน

ช่องทางการแทรกแซง

ช่องทางการแทรกแซง: ช่องทางการปรับสมดุลของพอร์ตการลงทุน
การแทรกแซงที่เป็นทางการนั้นสามารถวิเคราะห์ได้ภายใต้กรอบของโมเดลสมดุลของพอร์ตการลงทุน (PBM) ในโมเดลนี้นักลงทุนปรับพอร์ตการลงทุนของตนตามผลตอบแทนที่คาดหวังจากสินทรัพย์ในแต่ละประเทศ เพื่อเข้าถึงสมดุลของพอร์ต เพราะการเลือกสินทรัพย์ที่ไม่ใช่เงินนั้นยากเกินไปในโมเดลทางประจักษ์ และข้อมูลในลักษณะสองข้อมูลนั้นไม่ได้ถูกดึงเข้ามาใช้งานเพื่อวัด PBM โดยมีสองประเภทหลักคือ การประเมินที่สร้างจากรูปแบบที่เรียบง่ายของ PBM ซึ่งเรียกว่าวิธีการความต้องการโดยตรง และอีกประเภทคือการเน้นไปที่การหาจุดต่างของ PBM และตรวจสอบการแทนที่อย่างสมบูรณ์ของพันธบัตรที่มีค่าเงินแตกต่างกัน ซึ่งเรียกว่าทฤษฎีความต้องการย้อนกลับ
โดยสมมติฐานเรื่องความไม่สามารถแทนที่กันได้ระหว่างสินทรัพย์ในประเทศและสินทรัพย์ต่างประเทศนั้นหมายถึงการแยกความเสี่ยงจากความเสื่อมค่าที่คาดหวังและความแตกต่างของอัตราดอกเบี้ยนั้น ใน PBM ความเสี่ยงนี้จะเป็นฟังก์ชันของหนี้ในประเทศและหนี้ต่างประเทศที่ยังไม่ชำระ ในการประมาณโมเดลการปรับสมดุลของพอร์ตการลงทุนที่ใช้วิธีการความต้องการย้อนกลับ นักวิจัยหลายคนได้ทำการประมาณสมการ ซึ่งความเสี่ยง (ρ) เป็นฟังก์ชันของการถือพันธบัตรในประเทศและต่างประเทศ

ช่องทางการแทรกแซง: ช่องทางสัญญาณ

ช่องทางสัญญาณ หรือช่องทางความคาดหวัง
ช่องทางสัญญาณนั้นหรือที่เรียกว่าช่องทางความคาดหวัง (Mussa, 1981) ตั้งสมมติฐานว่า การแทรกแซงนั้นมีผลต่ออัตราแลกเปลี่ยนผ่านการให้ข้อมูลใหม่ที่เกี่ยวข้องแก่ตลาด กล่าวคือ การแทรกแซงแบบไม่ทำลายโปรแกรมใหม่จะเกิดขึ้นเมื่อผู้มีส่วนร่วมส่วนตัวปรับการคาดการณ์เกี่ยวกับอัตราแลกเปลี่ยน ซึ่งอาจมาจากการปรับความเข้าใจในแนวทางการปฏิบัติในอนาคตที่เป็นไปได้โดยหน่วยงานการเงิน หรือการปรับการรับรู้เกี่ยวกับอิทธิพลของหน่วยงานการเงิน
Humpage (1989) ได้ทำการตรวจสอบสมมติฐานการดำเนินการแทรกแซงผ่านช่องทางสัญญาณ โดยทดสอบการถดถอยในรูปแบบดังต่อไปนี้:
ที่นี่ INTt คือ ตัวแปรการแทรกแซง เป็นข้อผิดพลาดสีขาว สองช่วงเวลาที่ล่าช้าของอัตราแลกเปลี่ยนที่เป็นตัวเงินเป็นค่าประมาณของอัตราแลกเปลี่ยนที่คาดหวัง และใช้ความคาดหวังเกี่ยวกับอัตราผลตอบแทนเพื่อจับความกระทบจากนโยบายการเงิน ในการศึกษาล่าสุด Zhang และ Taylor (1998) ใช้ข้อมูลในช่วงเวลา 1 ตุลาคม 1992 ถึง 30 กันยายน 1993 ในการปรับปรุงรายงานของ Thomson Reuters ที่เกี่ยวข้องกับการแทรกแซงของธนาคารกลางญี่ปุ่นในตลาดเยน-ดอลลาร์ และตรวจสอบผลกระทบที่เกิดจากการแทรกแซงของธนาคารกลางญี่ปุ่น พวกเขาพบว่า การเปลี่ยนแปลงการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนในช่วงเวลาก่อนและหลังที่มีการรายงานในสำนักข่าวนั้นมีความแตกต่างกันน้อยมาก และพบว่าการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยนและการแทรกแซงมีความสัมพันธ์กันมาก ที่มาของผลกระทบนี้เกิดขึ้นก่อนที่จะมีรายงานจากสำนักข่าวในเวลาประมาณ 30-45 นาทีเมื่อการแทรกแซงกำลังจะเกิดขึ้น

ผลกระทบของการแทรกแซงแบบไม่ทำลาย

ผลกระทบจากการแทรกแซงในตลาดแลกเปลี่ยนมีดังนี้:
1. เมื่อธนาคารกลางซื้อสินทรัพย์ต่างประเทศและทำการแทรกแซงแบบไม่ทำลาย สินทรัพย์ต่างประเทศของธนาคารกลางเพิ่มขึ้น โดยสินทรัพย์ในประเทศลดน้อยลง แต่ปริมาณเงินในประเทศไม่เปลี่ยนแปลง
2. เมื่อธนาคารกลางขายเงินตราต่างประเทศและทำการแทรกแซงแบบไม่ทำลาย สินทรัพย์ต่างประเทศของธนาคารกลางเพิ่มขึ้น แต่ปริมาณเงินในประเทศยังคงไม่เปลี่ยนแปลง