คำจำกัดความของ "เงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ"

“เงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ” เป็นคำที่ปรากฏบ่อยในข่าวการเงิน หากไม่เข้าใจเงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ คาดว่าข่าวการเงิน 20% จะไม่สามารถเข้าใจได้ ดังนั้นอะไรคือเงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ และเงินฝากเหล่านี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? บทความนี้จะอธิบายให้เข้าใจได้ง่ายและชัดเจน

รายละเอียดของเงินฝากแลกเปลี่ยน

เงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศในภาษาอังกฤษคือ Funds outstanding for foreign exchange หมายถึง การที่ธนาคารกลางของประเทศผู้ลงทุน ซื้อสินทรัพย์เงินตราต่างประเทศแล้วปล่อยเงินตราของประเทศตัวเองในอัตราที่สอดคล้องกัน เนื่องจากเงินหยวนเป็นเงินที่ไม่สามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างเสรี เมื่อมีการนำเข้าทุนจากต่างประเทศ จะต้องแลกเป็นเงินหยวนเพื่อเข้าสู่การหมุนเวียนใช้งาน ในขณะเดียวกันเพื่อรักษาสมดุลของค่าเงินหยวน ธนาคารกลางจะใช้เงินหยวนในการซื้อเงินตราต่างประเทศ ทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของปริมาณเงินในระบบ ซึ่งทำให้เกิดเงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ

ความสำคัญของเงินฝากแลกเปลี่ยน

เงินฝากแลกเปลี่ยนถือเป็นสิ่งที่ดีเนื่องจากเป็นส่วนหนึ่งของนโยบายการเงินของธนาคารกลาง และเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่สำคัญในการปล่อยเงินพื้นฐานเราทราบว่าการปล่อยเงินพื้นฐานประกอบด้วยการปล่อยเงินเข้าไปในตลาดโดยตรงจากธนาคารกลางและการซื้อเงินตราต่างประเทศโดยธนาคารกลาง ซึ่งเงินฝากแลกเปลี่ยนคือวิธีการปล่อยเงินพื้นฐานแบบที่ธนาคารกลางต้องทำแบบถูกบังคับ

กระบวนการ形成การฝากเงิน

เงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศเกิดขึ้นอย่างไร? มาดูกันกับการค้าระหว่างประเทศ: ผู้ส่งออกส่งมอบสินค้าชุดหนึ่งและได้รับการชำระเงินจำนวน 100,000 ดอลลาร์สหรัฐจากต่างประเทศ เมื่อบริษัทได้รับเงินนี้ มีสองทางเลือก: 1. แลกเงิน (ก่อนปี 2012 สำนักงานการเงินแห่งชาติได้บังคับให้ต้องแลกเงิน ซึ่งหมายความว่าบริษัทจะต้องขายเงินตราต่างประเทศให้กับธนาคารพาณิชย์) ในกรณีนี้ ผู้ส่งออกจะขาย 100,000 ดอลลาร์สหรัฐให้กับธนาคารพาณิชย์และแลกเป็นหยวน (สมมุติว่าอัตราแลกเปลี่ยนคือ 6 ทำให้บริษัทแลกเป็นเงิน 600,000 หยวน) จะสะท้อนในงบดุลของธนาคาร ซึ่งธนาคารจะรับเงิน 100,000 ดอลลาร์สหรัฐแรกเข้า นี่จะทำให้ฝ่ายหนี้สินของธนาคารเพิ่มขึ้นตามจำนวนเงินนี้ และธนาคารสามารถเลือกได้ว่าจะทำธุรกรรมแลกเปลี่ยนกับธนาคารกลางหรือไม่ (การทำธุรกรรม 1) ถ้าหากบริษัทแลกเงิน ธนาคารจะลดหนี้สินลง 100,000 ดอลลาร์สหรัฐและเพิ่ม 600,000 หยวน

การศึกษาการเงินในมุมมองต่างๆ

2. ไม่แลกเงิน บริษัทเก็บเงิน 100,000 ดอลลาร์สหรัฐแทน โดยสะท้อนในธนาคารพาณิชย์ทำให้ฝ่ายหนี้สินเพิ่มขึ้น 100,000 ดอลลาร์สหรัฐ ตอนนี้เป็นส่วนที่ยุ่งยาก เพราะบริษัทคงเงินตราต่างประเทศที่อยู่ในธนาคาร แน่นอนว่าถ้าเป็นเงินสดจะเก็บไว้ในตู้เซฟ; ในกรณีนี้ ธนาคารสามารถเลือกได้ว่าจะทำการแลกเปลี่ยนกับธนาคารกลางหรือไม่ (การทำธุรกรรม 2) เราเห็นว่าไม่ว่าจะเป็นการแลกเงินหรือไม่ก็ตาม ขั้นตอนในการทำธุรกรรม 1 และ 2 คือการสร้างเงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ หรือว่า ธนาคารกลางได้ซื้อเงินตราต่างประเทศจากธนาคารพาณิชย์และปล่อยเงินหยวนในจำนวนที่เท่ากัน

ผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงของเงินฝาก

การเปลี่ยนแปลงของเงินฝากแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับการแลกเงินของบริษัท มันเกิดจากการทำธุรกรรมระหว่างธนาคารพาณิชย์กับธนาคารกลาง จากกระบวนการข้างต้นเราสามารถเห็นได้ว่าในระดับจุลภาค ในกรณีที่มีการเกินดุล เงินฝากแลกเปลี่ยนจะเพิ่มขึ้น ซึ่งหมายความว่าธนาคารพาณิชย์ได้ขายสินทรัพย์เงินตราต่างประเทศของตัวเองให้กับธนาคารกลาง นั่นหมายถึงการลดจำนวนสินทรัพย์ของธนาคารพาณิชย์ ขณะเดียวกันทำให้ต้นทุนของเงินทุนจากต่างประเทศในธนาคารพาณิชย์สูงขึ้น และถ้าหากเงินฝากแลกเปลี่ยนลดลง จะหมายถึงต้นทุนเงินทุนจากต่างประเทศของธนาคารพาณิชย์ลดลง และนี่คือสภาพการณ์ที่ธนาคารพาณิชย์กำลังเผชิญอยู่ ขณะนี้ช่องว่างของต้นทุนการเงินตราต่างประเทศระหว่างในประเทศและต่างประเทศลดลงอย่างรวดเร็ว

แนวโน้มในอนาคต

ในมุมมองมหภาค เงินฝากแลกเปลี่ยนที่เพิ่มขึ้นสามารถมองว่าเป็นการปล่อยเงินพื้นฐานที่จะส่งผลกระทบโดยตรงต่อสภาพคล่องของตลาด สาเหตุใหญ่ที่ทำให้เกิดปัญหาสภาพคล่องในเดือนมิถุนายนปีที่แล้วคือการเพิ่มขึ้นของเงินฝากแลกเปลี่ยนเพียงเล็กน้อย ในเดือนพฤษภาคมปี 2014 การเพิ่มขึ้นของเงินฝากแลกเปลี่ยนในมาตรฐานของธนาคารกลางอยู่ที่ 3.61 พันล้านหยวน ซึ่งเป็นระดับต่ำสุดในเดือนเดียวตั้งแต่เดือนกรกฎาคมปี 2013 ขณะที่ช่วงเวลาเดียวกันปีที่แล้ว การเพิ่มขึ้นของเงินฝากแลกเปลี่ยนอยู่ที่ประมาณ 400 พันล้านหยวน ระหว่างกันมีความแตกต่างอย่างมาก แต่ทำไมในปีนี้จึงไม่มีปัญหาสภาพคล่อง? เพราะธนาคารกลางมีเครื่องมือดำเนินการตลาดเปิดอื่น ๆ นอกจากเงินฝากแลกเปลี่ยน เช่น การซื้อคืนกลับและการออกพันธบัตรกลางเพื่อส่งผลกระทบต่อการปล่อยเงินพื้นฐาน